Stedelijke inbreiding in de historische binnenstad van IJsselstein. Uitgangspunt voor het ontwerp is het handhaven van de bestaande (Middeleeuwse) schuur. Deze heeft een charmante, eenvoudige uitstraling die samen met de nieuw te bouwen woning aan de voorzijde een samenhangend beeld moet gaan vormen.Een patio ligt verborgen tussen bestaand en nieuw en ontvangt voldoende zonlicht gedurende de dag voor een prettige verblijfsruimte. De patio is te bereiken via een overdekte buitengang (poort) waaraan ook de toegang van de woning ligt gesitueerd. De poort wordt afgesloten middels een taatsdeur.
Vroeger werden voor zowel pakhuizen als arbeiderswoningen tuitgevels toegepast. Dit is een versoberde vorm van een trapgevel. De tuitgevel is in dit ontwerp als uitgangspunt genomen. Deze vormt niet enkel een decoratief element in de voorgevel maar is over de gehele lengte(doorsnede) van de woning doorgetrokken. Op deze manier ontstaat een eigentijdse kap die tegelijkertijd ook uitdrukking geeft aan de twee verschillende belendingen. In het verticale vlak van de kap kan daglicht door een groot venster op een bijna industriële wijze binnenvallen.
Omtrent de materialisatie geldt de kapvorm met haar scherpe vouwen als uitgangspunt. Hier is gekozen voor zink, een sober en natuurlijk materiaal.In de Schapenstraat geven de verschillende panden een mooi verloop van de kleur van het gevelvlak door de aanwezigheid van de voeg. Wanneer de voeg overheersender is qua vorm, vlakheid of kleur neigt de kleur van de steen meer naar de voeg en wordt daardoor grijzer. Dit effect wordt voor de nieuwbouw doorgezet en versterkt door te kiezen voor een grijze steen met rode nuancering. Het effect van een gerecyclede steen ooit voorzien van cement, een slemplaag.
